Για «Το Μεγάλο μας Τσίρκο».

Αλέξανδρος Σ. Κομνάς

Για το αριστούργημα του Ι. Καμπανέλη «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» θα εκφέρω την ταπεινή μου γνώμη. Είχα την τύχη, την μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω αυτή τη φανταστική παράσταση στις 30/8/2013 στο Θέατρο Κρύας της Λιβαδειάς. Ένα έργο που σου αφήνει στο στόμα μια γεύση γλυκόπικρη.  Κι αυτό γιατί πρόκειται για την ίδια μας την ιστορία, την ιστορία ενός λαού, που από  αμνημονεύτων χρόνων τρώει τα παιδιά του ΕΝΑΣ Κρόνος, και οι κατακτητές του προσλαμβάνουν Πυθίες και Θεούς, και ενώ πεθαίνουν οι ήρωες, ανθεί η ξενοκρατία...

Ενός λαού του οποίου οι άνθρωποι τρώγονται μεταξύ τους, αλλά απέναντι σε εχθρούς κοινούς ενώνονται σαν ένας. Και από τους τελευταίους ήρθαν πολλοί.  Κι όμως, οι πρόγονοί μας τα κατάφεραν γιατί σαν έλληνες δεν έσκυψαν το κεφάλι, γιατί πολέμησαν για τα ιδανικά τους. Και να, που όλα αυτά κινδυνεύουμε να τα ξεχάσουμε, ή, για να είμαι ακριβέστερος, επιδιώκεται το να τα ξεχάσουμε…

Λαός που την ιστορία του λησμονά είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. <<Λαέ, μην σφίγγεις άλλο το ζωνάρι!>> ήταν η τελευταία φράση του έργου. Μας είπατε πως επιστρατεύσατε την τρέλα για βοηθό, μας ζητήσατε να μην φύγουμε αδιάφοροι…  Το επιτύχατε στο έπακρον! Μας αφυπνίσατε, μας κάνατε να συνδυάσουμε κάθε σκηνή του έργου με καταστάσεις σημερινές, να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, και το κυριότερο  να σκεφτούμε. Για τη φοβερή αυτή προσπάθεια σας δίνω για μια ακόμα φορά θερμά συγχαρητήρια! Καλή συνέχεια!